DERMATOCHIRURGIA

Tłuszczak lipoma jest to łagodny nowotwór składający się z tkanki tłuszczowej, umiejscowiony pod skórą. Tłuszczaki z reguły nie wymagają leczenia chirurgicznego. Nie znamy metody zapobiegającej rozwojowi tłuszczaków.

W momencie gdy osiągają one duże rozmiary, lub są widoczne i stanowią defekt kosmetyczny, przeszkadzają czynnościowo – np.: są umiejscowione na przedramionach, można je zakwalifikować do usunięcia chirurgicznego. Jest to jedyna skuteczna metoda leczenia tłuszczaków.

Zabieg wykonywany jest ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym. Z małego nacięcia nad tłuszczakiem usuwa się całą zmianę. Zakłada się szwy na skórę i opatrunek uciskowy, aby nie doszło do gromadzenia się wysięku w loży po tłuszczaku. Szwy zdejmuje się po 7-10 dniach. Blizna po zabiegu z reguły jest mała i daje dobry efekt kosmetyczny. Standardowo usuniętą tkankę oddaje się do badania histopatologicznego. Mnogie tłuszczaki częściej występują u mężczyzn.

Kaszak atheroma torbiel zastoinowa tworząca się w obrębie zablokowanych gruczołów łojowych. Z reguły rosną powoli i nie dają dolegliwości. Leczenie kaszaków jest chirurgiczne. Technika podobna jak przy usuwaniu tłuszczaków.

Nerwiaki
Występują w dwóch postciach.

• Osłoniak wywodzi się z komórek osłonki Schwanna. Jest to guzkowa zmiana, niezbyt bolesna. Leczenie polega na usunięciu chirurgicznym.
• Nerwiakowłókniak jest guzem składającym się z tkanki nerwowej i tkanki łącznej włóknistej.

Raną nazywamy przerwanie ciągłości tkanki, najczęściej skóry do której dochodzi na skutek urazu. Uraz może prowadzić do powstania :

• otarcia naskórka;
• rany powierzchownej;
• rany głębokiej.

Każdy z tych stanów wymaga zaopatrzenia chirurgicznego, w przypadku otarcia naskórka, wystarczy toaleta rany i opatrunek.
W poważniejszych sytuacjach konieczna może być interwencja chirurgiczna zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym, oczyszczenie rany, wycięcie martwiczych tkanek i pierwotne lub opóźnione zamknięcie rany, najczęściej szwami chiurgicznymi. Możliwe jest także klejenie ran klejem tkankowym lub plastrami. Przy ranach zabrudzonych konieczna jest profilaktyka przeciwtężcowa, czasami antybiotykoterapia, kontrolna zmiana opatrunków, specjalne opatruki ograniczające stan zapalny i infekcje bakteryjną.
Czyste niezainfekowane rany goją się z reguły wciągu 7-14 dni.
W celu uzyskania dobrego efektu kosmetycznego warto jest kontrolowac bliznę w kilka tygodni po zagojeniu i jeśli są wskazania włączyć profilaktycznie lub leczniczo preparaty poprawiajace ostateczny wygląd blizny.

Róża
Ostra choroba zakaźna powodowana przez paciorkowca . Wrotami infekcji jest rana czasami b.niewielkie otarcie naskorka. Objawy to wysoka gorączka, złe samopoczucie, na skórze pojawia się ostro odgraniczony wyniosły bolesny przy dotyku rumień. W cięższych przypadkach pojawiają się pęcherze i dochodzi do martwicy skóry, w tkance podsakórnej tworzą się ropnie.
Leczenie: antybiotykoterapia, czasami chirurgiczne naciecie ropni , wyciecie tkanek martwiczych.

Czyrak
Zapalenie mieszka włosowego na tle infekcji gronkowców. Zakażone miejsce staje się bolesne, obrzęknięte, wygórowane. W ciągu kilku dni dochodzi do martwicy skory, tworzenia się ropnia.
Czyrak na dolnej połowie twarzy może prowadzic do rozwoju ropni wewnątrzczaszkowych.

Leczenie: antybiotykoterapia przeciw gronkowcowa, miejscowa i ogólna, chirurgiczne usunięcie martwiczych tkanek i drenaż ropni.

Czyraczność
Liczne czyraki w wielu okloicach ciała.
Leczenie podobnie jak pojedynczy czyrak.

Czyrak gromadny
Kilka czyraków rozwijających się w tej samej okolicy obok siebie. Leczenie jak wyżej.

Ropień
Ograniczone zbiorowisko ropy powstające najczęściej w tkance podskórnej. Na skorze, nad ropniem, pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, wzmożone ucieplenie, bolesność przy dotyku, czasami chełbotanie. Leczenie: chirurgiczne, polega na nacięciu ropnia, oczyszczenia z ropy i tkanek martwiczych, założeniu drenu i opatrunku.

Ropień sutka ropne zapalenie sutka

Pojawia się najczęściej we wczesnym okresie karmienia noworodka, początkowo dochodzi do zapalenia przewodów mlecznych później rozwija się ropień. Pojawiają się silne bóle sutka, gorączka, obrzęk, zaczerwienienie skóry sutka.
Leczenie, antybiotykoterapia, czasami trzeba wstrzymać laktację, naciecie chirurgiczne ropnia wraz z drenażem. Nacinanie ropnii sutka wymaga zachowania zasad dobrego efektu kosmetycznego.

Zanokcica
Ropne zapalenie wału paznokciowego u palców rąk, rozwija się z mikro urazów wału paznokciowego prowadzących do powstania ropni.
Na kończynie dolnej przyczyną ropienia wału paznokciowego jest najczęściej wrastający paznokieć . Leczenie zanokcicy jest chirurgiczne, nacięcie ropnia, drenaż i miejscowa antybiotykoterapia. Wrastajace paznokcie wymagają leczenia chirurgicznego, plastyki macierzy paznokcia, lub innych zabiegów zmieniających kształt rosnącego paznokcia.

Zastrzał
Ostre , ropne zakażenie toczące się w obrębie dłoniowej powierzchni palców, najczęściej na skutek urazu. Objawy to bardzo silny ból, niewielki obrzek bez zaczerwienienia. Leczenie: wyłącznie chirurgiczne, nacięcie z drenażem, dodatkowo antybiotykoterapia.

Ropne zapalenie gruczołów (hydradenitis supurativa)
Przewlekłe, nawracające, ropne, zapalenie gruczołów potowych, o nieznanej przyczynie.
Najczęściej dotyczy pach i pachwin, rzadko dotyczy piersi krocza i pośladków. Zablokowanie odpływu z gruczołów potowych powoduje nawracające stany zapalne, tworzenie się ropni, blizn, owrzodzeń i przetok. Częściej dochodzi do tych problemów ludzi rasy białej. U kobiet częściej niż u mężczyzn rozwijają się zmiany pod piersiami, pod pachami i w pachwinach. U mężczyzn częściej w okolicy krocza.
Czynniki ryzyka to:

• palenie papierosów;
• otyłość;
• terapia litem;
• cukrzyca.

Ciąża i antykoncepcja hormonalna często prowadzą do ustąpienia dolegliwości.

Rozwój choroby najczęściej występuje w wieku 20-30 lat. Najczęściej zmiany powstają w pachwinach, pod pachami, w kroczu, okołoodbytniczo, na pośladkach, na worku mosznowym i pod piersiami.
Na początku zmiany są pojedyncze, powstają bolesne zaczerwienione, twarde, złuszczając się guzki, z których po pewnym czasie tworzą się ropnie. Zmiany mogą powstawać w wielu miejscach. W tkance podskórnej mogą być wyczuwalne twarde, bolesne, zgrubienia.
Guzki mogą utrzymywać się przez wiele tygodni. Najczęściej przechodzą w mikroropnie, które nie leczone, pękają i opróżniają się z ropnej wydzieliny. Po opróżnieniu się z ropy dochodzi do powolnego gojenia z tworzeniem twardej, zwłókniałej blizny.
W tym samym rejonie dochodzi do częstych nawrotów, co prowadzi do tworzenia się przewlekłych stanów zapalnych z tworzeniem sączących się przetok.
Z reguły nie dochodzi do stanów zapalnych węzłów chłonnych.
Różnicować należy z trądzikiem, ziarniniakiem wenerycznym, chorobą Crohna, infekcjami grzybiczymi.

Diagnostyka – przy rozległych zmianach wskazane jest wykonanie tomografii komputerowej w celu oceny zasięgu zmian – przetok. W większości przypadków warto wykonać posiewy z przetok w celu oceny flory bakteryjnej i wykonania antybiogramu.

Stadia zaawansowania
I – pojedyncze lub mnogie zmiany bez tworzenia przetok i ropni.
II – nawracające ropnie z tworzeniem się przetok.
III – rozlane zmiany z licznymi przetokami i ropniami.

W początkowych stadiach leczenie zachowawcze – antybiotykoterapia najlepiej celowana na podstawie antybiotykoterapii, terapia miejscowa ze sterydami.

W sytuacjach zaawansowanych, przewlekłych, nawracających, wskazana jest przewlekła wielotygodniowa antybiotykoterapia, Ew. sterydoterapia, terapia hormonalna – estrogeny, terapia retinoidami.

• Chirurgiczne leczenie
• Nacięcie i drenaż ropnia/ropni + antybiotykoterapia.
• Wycięcie chirurgiczne ropni wraz z przetokami, z pozostawieniem otwartych ran leczonych opatrunkami + antybiotykoterapią.
• Radykalne wycięcie skóry zajętej przez proces chorobowy z zamknięciem rany, przeszczepem skóry lub przesuniętym płatem.
• Liposukcja z odsysaniem gruczołów potowych.

Wczesne rozpoznanie i leczenie daje dobre wyniki, zaniedbane zmiany wymagają długotrwałego leczenia i skomplikowanych zabiegów chirurgicznych.

Urazy opuszek palców i paznokci to najczęściej uszkadzane miejsca dłoni i jedna z najczęstszych przyczyn wizyty w gabinetach zabiegowych. Najczęstsza przyczyna to przytrzaśnięcie drzwiami, uderzenie młotkiem, skaleczenie nożem, piłą, kosiarką. Prawidłowe zaopatrzenie pierwotne urazu daje znacznie lepszy wynik niż leczenie i korekcje odroczone.

Zabiegi wykonujemy w warunkach ambulatoryjnych, w znieczuleniu miejscowym poprzez iniekcje środka typu lignokaina, lub nałożenie kremu znieczulającego.

Po znieczuleniu zabiegi te są bezbolesne i z reguły nie wymagają środków przeciwbólowych po zabiegu.
Czas gojenia trwa od 7 do 14 dni.
Większość z nich nie wyłącza z normalnej aktywności życiowej.

Ważna jest ochrona blizny po zabiegu przed słońcem przez okres 6 miesięcy.

Po usunięciu skalpelem i założeniu szwów zawsze pozostaje blizna, która w zależności od lokalizacji może być mniej lub bardziej estetyczna.